«Η υπόσχεση που δίνει ο πόθος» σε δυο σώματα που ενώνονται είναι που μαγεύει την ψυχή!
Ο Νικορέστης Χανιωτάκης ζωντανεύει το Σάλεμ της Μασαχουσέτης του 1692 υπό την πένα του Άρθουρ Μίλερ. Αποτελεί κοινό τόπο πως οι άνθρωποι εξιλεώνονταν από τα αμαρτήματα τους επιρρίπτοντας ευθύνες σε πνεύματα, δαίμονες και αρρώστιες που μόνο η Βίβλος μπορούσε να ερμηνεύσει. Η εκκλησία είχε τον ρόλο του δικαστή και ο φόβος απλωνόταν στον λαό ως μάστιγα που θερίζει την ψυχή και πολώνει την σκέψη.
Οι απιστίες ήταν πάντα στα άδυτα της ψυχής ενώ η κοινωνία πάντοτε τις καταδίκαζε και έσπευδε να τις βγάλει την επιφάνεια. Αφού λοιπόν έβγαιναν στην επιφάνεια, το δικαστήριο αναλάμβανε την κατηγορία του «ού μοιχεύσεις». Κατά την διάρκεια της δίκης όπως και κάθε δικής, αν καταπατούνται και το «ού ψευδομαρτυρήσεις» ή το «ού φονεύσεις» λίγο ελάμβανε υπόψη μιας και ο αιμοδιψής λαός πάσχιζε για μιας μορφής δόξα. Όπως και να το κάνουνε μια ένορκη μαρτυρία σε κάνει δημοφιλή σε μια μικρή κοινωνία. Καθώς το υποκριτικό ταλέντο ξεδιπλώνονταν κατά των συμπολιτών. Παράλληλα αναδυόταν οι προσωπικές έχθρες, οι ζήλιες και οι ανισότητες των κοινωνικών στρωμάτων της μικρής κοινωνίας. Ωστόσο η εκδίκηση μεσουρανούσε, είτε προκλήθηκε από προσβολή, είτε από εγκατάλειψη είτε από φθόνο.
Η εκδίκηση ή ακόμα και η διεκδίκηση του συντρόφου κάποιου άλλου, μπορεί από μόνη της να θολώσει ψυχή και νου και να οδηγήσει μια μικρή πολιτεία σε μακελειό; Η απάντηση είναι ναι, κι ο Άρθουρ Μίλερ το αποδεικνύει βασισμένος σε αληθινά γεγονότα, γεγονότα που στις πολιτείες της Αμερικής ο απλός κόσμος ταυτίζεται με το προφανές ακόμα κι αν το προφανές είναι περίτρανη απάτη.
Κατά την διάρκεια την παράστασης δύο αμερικανικά βιβλία διέσχισαν την μνήμη μου που μιλούν για ακριβώς το ίδιο θέμα. Το λαϊκό δικαστήριο που καταδικάζει αθώους με την θανατική ποινή και την ανάγκη του κόσμου που διψάει για αίμα. Το ένα βιβλίο είναι της Ντέλια Όουενς « εκεί που τραγουδούν οι Καραβίδες» και το άλλο είναι το επίσης βραβευμένο του Χάρπερ Λι «όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια». Οι έντονες αντιθέσεις στα κοινωνικά στρώματα, η δουλεία, η ακραία θρησκοληψία, οι παραδόσεις που καμία φορά οδηγούν σε εξαναγκασμούς και δεισιδαιμονίες καταδικάζουν ανθρώπινες συμπεριφορές, οδηγούν στην «αγχόνη» αθώους και ξαφνικά η αλήθεια κηδεύεται στο ίδιο κοιμητήριο με την ελευθερία.
Ποιος όμως κρίνει τις ψυχές ;
Δείτε τις «Μάγισσες του Σάλεμ» και θα πάρετε την απάντηση σας από τις ερμηνείες του Άκη Σακελλαρόπουλου (Τζον Πρόκτορ) και της Ρένιας Λουιζίδου (Ελισαβετ Προκτορ).
Πολλά συγχαρητήρια σε όλους, με σκηνικό που σε καθηλώνει και την Ιωάννα Παππά (Άμπιγκέιλ) να σε υπνωτίζει…
Δημοσιεύτηκε στις 12 Ιανουαρίου 2022 στον ιστότοπο pastafloramag.gr
