Η Υπογονιμότητα, η συναισθηματική εγγύτητα και η ευθύνη

Η Υπογονιμότητα, η συναισθηματική εγγύτητα και η ευθύνη «… Δεν ήταν λίγο τούτο που ζητούσαν οι γονείς του Περγαντή. Πρότειναν, και απαιτούσαν με τον τρόπο τους, όχι να χωρίσει τη Χρύσα ο γιός τους – το διαζύγιο ήταν σπάνιο στα μέρη τους -, μα να πάρει δεύτερη γυναίκα μέσα στο ίδιο σπίτι, «συν κυρία» της πρώτης να είναι, κάτοχος κι αυτή του νοικοκυριού, για να κάνει μαζί της τα σερνικά που είχε ανάγκη η οικογένεια και που δεν μπορούσε τόσα χρόνια να του χαρίσει η Χρύσα. Αυτό δεν ήταν βέβαια εύκολο για το ζευγάρι, συνηθιζόταν όμως στα μέρη τους, όταν η γυναίκα δεν έκανε παιδιά ή έκανε μόνο θηλυκά. Το έθιμο βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με τις παραδόσεις και τα χριστιανικά αισθήματα του μανιάτικου λαού, όμως μπροστά στη χρεία για αγόρια «ανάγκα και θεοί πείθονται». Όχι πως θεωρούσαν τα κορίτσια κατώτερα όντα. Απεναντίας…» Αυτός ήταν ο άγραφος νόμος της Μάνης όπως μας τον διηγείται η Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη στο φοβερό μυθιστόρημά της «Η σύγκρια».

Ας έρθουμε όμως στο σήμερα και προσπαθήστε να συγκρατήσετε τα συναισθήματα που σας δημιουργήθηκαν από το απόσπασμα.

Η μέθοδος της IVF δηλαδή In Vitro Fertilization, με απλά λόγια η συντόμευση του όρου της τεχνητής γονιμοποίησης, δηλαδή η εμφύτευση του σπέρματος ή αλλιώς η πρόκληση της γονιμότητας είναι μια μέθοδος χρονοβόρα, ψυχοφθόρα με υψηλό κόστος και με όχι πάντα το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Όμως, δίνει ελπίδα και, ουκ ολίγες φορές, έχει δώσει και ζωή.

Πριν από λίγες μέρες ήρθε στον κόσμο το δεύτερο ανιψάκι μου… Η συγκίνηση τρομακτική και η επίσκεψη στο μαιευτήριο για μια ακόμη φορά με γέμισε σκέψεις. Παρατηρούσα τον κόσμο, λεχώνες έβγαιναν, μωρά έμπαιναν κι έβγαιναν στα δωμάτια, συγγενείς φοβισμένοι στέκονταν μακριά από μανούλες και νεογέννητα, πατεράδες σαστισμένοι, κλάματα, χαρά, αμφιθυμία, ευθύνη και όλα αυτά μαζί θα μπορούσαν να απαρτίζουν τον τίτλο του ορόφου…

Θα μου πει κάποιος ,και εύλογα μάλιστα, μα τα νεογέννητα, χαρά δεν είναι μόνο στην ζωή του ανθρώπου; Η απάντηση εξαρτάται και είναι πολύ– παραγοντική. Αν π.χ. η οικογένεια είμαι μονογονεϊκή, τότε τα πράγματα μπλέκονται… Αν πάλι η μητέρα δυσκολεύτηκε με την κύηση ή τον τοκετό, πάλι η απάντηση θα είναι εξαρτημένη από αυτό και γενικά ακόμα μεγαλύτερο ρόλο παίζει η σύλληψη. Για να γίνω πιο σαφής, η ευκολία ή δυσκολία της σύλληψης.

Αυτό λοιπόν, το επίμαχο θέμα προσπαθώ να αγκαλιάσω με ολόκληρη την ευαισθησία μου. Με φυσιολογική ή τεχνητή σύλληψη, λοιπόν, η απόφαση είναι ίδια. Θέλω να αισιοδοξώ ότι ήταν από κοινού επιθυμία και όχι εκβιασμός ή ανάγκη του ενός συντρόφου. Το ζευγάρι αισθάνεται έτοιμο να προσθέσει καινούργιο ρόλο στην ζωή του. Ή αλλιώς να ξεκινήσει την συγγραφή του πολυτάραχου και απολαυστικού κεφαλαίου που λέγεται «οικογένεια».

Δεν θέλω να αναφέρω το αυτονόητο, αλλά θα το κάνω. Το τροχοπέδη που ονομάζεται στρες είναι γνωστό πώς επηρεάζει εκατέρωθεν τους συντρόφους τόσο στην επιθυμία όσο και στην απόδοση. Η οικονομική κρίση, η ανεργία και όλα τα σύγχρονα κοινωνικοοικονομικά φαινόμενα της σύγχρονης εποχής δρουν ανασταλτικά της απόφασης του ζευγαριού για να τεκνοποιήσει και να περάσει στην δεύτερη φάση του κύκλου ζωής της οικογένειας… Αλλά ας μην γελιόμαστε… τα περισσότερα ζευγάρια κρύβονται πίσω από τα παραπάνω γιατί φοβούνται την συναισθηματική εγγύτητα αφενός και την ευθύνη αφετέρου… Ο φόβος της συναισθηματικής εγγύτητας εμφανίζεται με αποχή από την σεξουαλική ζωή. Μολονότι όλα φαινομενικά παρουσιάζονται αρμονικά, το ζευγάρι ζει μαζί, μοιράζεται στέγη, φαγητό και κρεβάτι, βγαίνει με φίλους και κάνει τραπέζια στο σπίτι με χαρά κλτ, όμως το ζευγάρι βιώνει συναισθηματική και σεξουαλική απομόνωση.

Τώρα, το κεφάλαιο ευθύνη και ο ρόλος του γονέα είναι τόσο βαθύ και συνδέεται άρρηκτα με την φροντίδα, την στοργή και την ετοιμότητα της ανάληψης της ευθύνης των δικών τους γονιών και πως οι ίδιοι βίωσαν σαν παιδιά τους γονείς τους ξεχωριστά και μαζί. Έτσι λοιπόν, η εμπειρία του ζεύγους από τις πατρικές τους οικογένειες θα είναι γνώμονας της συμπεριφοράς και του ρόλου απέναντι στο παιδί ή στην δημιουργία της οικογένειας. Καλή τύχη λοιπόν και μην το βάζετε κάτω… Η επιθυμία θα είναι το εφαλτήριο… η επαφή το μέσω (έστω και υποβοηθούμενη) και … η επικοινωνία με τον/την σύντροφο σας θα είναι το καλύτερο εργαλείο για την επίτευξη του στόχου αυτού.